The star of the show

Mijn ontmoeting met Kreon en Charlie

Jouw grote, trouwe ogen vielen me gelijk op. Met een heldere blik keek jij mij aan. Ik was bij jou, Kreon, op bezoek om in te voelen of jij samen met jouw zus mijn levensgezel zou worden.

Ik werd door twijfels overvallen. Ja, jullie waren leuke hondjes, maar waren jullie ook echt dé hondjes? Ik wist het niet.

Op het moment dat het tijd was om naar huis te gaan, kwam jij nog even bij me. Jouw kopje boog voorover en het leek alsof jij voor mij knielde, maar dat had ik me vast ingebeeld of toch niet?

De woelige beginperiode

Weken van twijfel volgden, waarna ik toch maar de knoop doorhakte en ja zei. De twijfel bleef, in ieder geval in de beginperiode. Ik had de verantwoordelijkheid voor twee hondjes op mij genomen, terwijl daar eigenlijk in mijn leven heel weinig ruimte voor was.

Het was dan ook niet altijd gemakkelijk voor Kreon en zijn zus Charlie. Zij waren dankbaar met wat ik hen kon bieden en zagen hoe ik mij soms in bochten moest wringen.

Met de jaren groeiden we als trio diepgaand naar elkaar toe. De meest intieme band ontwikkelde ik met Kreon. Ongevraagd had hij de rol van man in mijn leven op zich genomen. Waar ik ging, ging hij. Hij was ook de stille getuige van mijn worstelingen in die periode.

De grote verandering

Mijn toekomstige man Erik kwam in mijn leven en ons hele leven veranderde. Voor Kreon en Charlie werd het leven eenvoudiger en rustiger.

Kreon mocht zijn rol als man in mijn leven loslaten en dat deed hij, hoe ingrijpend en verwarrend die verandering ook voor hem was. Kreon kon onbelemmerd zichzelf zijn.

Ik dacht dat dat zou resulteren in meer persoonlijke vrijheid voor hem, misschien zelfs wel in meer afstand tussen ons tweeën. Niets bleek minder waar. Het zat in Kreon’s aard om te dienen. Hij bleef aan mijn zijde en hij bleef mijn stille getuige.

Kreon’s fysieke achteruitgang

Het was eind oktober 2014 en Erik en ik zaten film te kijken. Zoals elke avond deelden we de bank met Kreon en Charlie. Vanuit het niets begon Kreon heftig te schokken. Ik wist gelijk dat hij een epileptische aanval had. Intuïtief wist ik wat we voor hem konden doen.

De aanval duurde minutenlang en ik vertelde Kreon dat hij over mocht gaan, als het zijn tijd was. Ik voelde een enorme weerstand. Hij was nog niet klaar. Na de aanval was hij hyperactief en verward.

De volgende ochtend was hij redelijk opgekrabbeld en in de weken die volgden, herwon hij een aanzienlijk deel van zijn kracht. Tot op tweede kerstdag een tweede aanval volgde. Deze aanval duurde gelukkig korter dan de eerste en opnieuw wist Kreon zich deels te herstellen.

Erik en ik voelden wel dat zijn einde naderde. Na een korte periode van herstel begon Kreon geleidelijk weg te glijden. Hij was op een gegeven moment fysiek zo zwak, dat we een afspraak maakten voor euthanasie voor de week erna. We konden nu rustig naar de dag van de overgang toeleven.

Leven in volle overgave

We hadden de afspraak op een woensdag staan en de zondagavond daaraan voorafgaande begon ik te twijfelen. Het was mij niet gelijk duidelijk of die twijfels voortkwamen uit emoties of dat Kreon werkelijk nog niet toe was aan overgaan.

Dinsdag waren de twijfels zo sterk geworden, dat ik de afspraak afzegde en dat was het begin van een hele bijzondere afscheidsperiode met Kreon.

Hij droeg inmiddels dag en nacht een luier die hij iedere keer weer heel geduldig om liet doen. Buiten kon hij alleen nog maar schuifelen. Toch wist hij nog intens te genieten van die korte uitlaatmomenten ‘tot de lantarenpaal en terug’. Hij leefde in volle overgave en doofde heel geleidelijk als een kaarsje uit.

Ondanks dat hij erg verzwakt was, voelde het goed om hem mee te nemen naar een bijeenkomst van Healing Arts. Kreon was altijd heel gevoelig geweest voor energie, meditatie en rituelen in tegenstelling tot zijn zus wier interessegebied de keuken was. Overal waar zij kwam, dook ze gelijk de keuken in haar speurneus achterna.

The star of the show

We hebben Kreon naar de bijeenkomst gedragen. In zijn luier en rompertje was hij voor de andere aanwezigen een opvallende verschijning. Kreon hoefde je niets uit te leggen. Hij kon altijd moeiteloos ieder energieveld instappen en wis feilloos wat hij kon doen om het veld te versterken.

Bij de bijeenkomst van Healing Arts was het niet anders. Kreon wist wie wat nodig had en zocht heel specifiek contact met een aantal mensen. Tijdens de meditatie lag hij in zijn mandje naast mij met zijn neus tegen een flesje met energetische remedies. Zijn rust en overgave waren diep, heel diep.

Kreon had één van de aanwezigen in het bijzonder geraakt. Deze vrouw was diep dankbaar voor Kreon’s aanwezigheid. De afronding van de bijeenkomst was in zicht. Erik was met Kreon even naar buiten gelopen, terwijl de rest van de groep zich voorbereidde op de eindmeditatie.

Op het moment dat de meditatie zou beginnen, kwam Kreon binnen. De vrouw die zo door hem was geraakt, vroeg iedereen om even te wachten want: The star of the show kwam binnen.

Ik zal nooit vergeten hoe mooi Kreon door de cirkel van mensen liep richting mij, zich volledig bewust van alle energieën om zich heen. Zijn lichtkracht was nog nooit zo sterk geweest. Daar was hij: The star of the show indeed!

Mijn helderstralende ster

Twee weken later was het zover. Ik keek in jouw ogen en ik wist. Het was tijd voor jou om te gaan. Je nam er je tijd voor bij de dierenarts. Je had zo intens geleefd, dat je tijd nodig had om los te laten.

Je lag bij mij op schoot en geleidelijk begon je weg te glijden, totdat je eraan toe was om jouw vleugels helemaal uit te slaan. Daar ging je, mijn helderstralende ster.

Nu, 4 jaar later, mis ik je nog steeds. Jij was mijn hondenmannetje in alles, zo dapper, zo moedig en zo wijs …