Het verhaal van een onvergetelijke koe
Ruim een jaar geleden heb ik contact gelegd met koe Hermien op verzoek van mijn dierbare vriendin Jacqueline. Op de dag dat Hermien naar het slachthuis getransporteerd zou worden, wist ze te ontsnappen.
Op het moment dat ik contact legde met Hermien, was ze al meerdere weken ‘voortvluchtig’. Alle vangacties waren tot nog toe zonder succes.
Mijn contact met Hermien
Jacqueline had mij ingeschakeld om Hermien te vertellen, dat haar een plekje wachtte in een koeienopvanghuis, waar ze de rest van haar leven in vrijheid zou kunnen doorbrengen.
Het was dus belangrijk, dat Hermien zich zou laten vangen om vervoerd te worden naar deze opvang. Er waren al stemmen opgegaan om haar te doden, vanwege het ‘gevaar’ dat een vrij rondlopende koe zou opleveren.
Hieronder vind je het verslag van mijn indrukwekkende contact met Hermien:
Onwaardig leven op de boerderij
Ik zie Hermien op een afstandje scharrelen naar voedsel. Ondanks dat ze al lange tijd voor zichzelf moet zorgen, ziet ze er nog redelijk goed uit. Ik voel, dat het leven in vrijheid haar goed doet. Haar geest is krachtig en heeft nu alle ruimte om zich te ontwikkelen.
Hermien is niet ‘zomaar een koe’. Ze is intelligent, sociaal, daadkrachtig en moedig. Ze heeft altijd gevoeld en geweten hoe onwaardig het leven op de boerderij is.
Hermien kan en wil niet begrijpen, waarom het zo gaat. Het is koe-onterend. De dieren lijden en Hermien heeft hieraan weten te ontkomen bij de eerste de beste mogelijkheid die ze zag.
Wens om te leven in vrijheid
Hermien heeft het menselijke handelen lange tijd geobserveerd en gezocht naar een mogelijkheid om zich aan het menselijke juk te onttrekken. Dit is haar gelukt en ze is bereid om te vechten en te sterven voor haar vrijheid.
Ze zal niet teruggaan naar die plek, die zoveel koeien naar de slachtbank leidt inclusief de koeien met wie Hermien een band had opgebouwd. De meeste van die koeien zijn nu dood … Hun leven weggegooid en hun ziel niet gezien …
Hermien scharrelt rustig verder. Ze geniet intens van haar aardse vrijheid voor zolang als die duurt. Ze zal zich niet levend laten vangen om alsnog gedood te worden.
Dankbaarheid
*Lieve Hermien, Jacqueline, een vrouw met een groot hart voor dieren, heeft mij gevraagd om contact te leggen met jou. Hoe voelt dat voor jou?
Hermien blaast haar adem krachtig uit via haar prachtige neusgaten. Ze is jou hier intens dankbaar voor. Ze wil alleen maar gezien en gehoord worden, iets waar volgens Hermien ieder levend wezen recht op heeft. Hermien buigt haar prachtige hoofd voor jou als teken van haar diepe dankbaarheid.
*Je krijgt een dikke kus van Jacqueline.
Met een diepe zucht van genot neemt Hermien jouw kus in ontvangst. Ze wordt graag liefdevol aangeraakt, iets wat tot nog toe niet is gebeurd.
Ontsnapping naar natuurlijk leven
*Jacqueline en ik vinden het heel moedig, dat jij jouw leven hebt gered. Kun je ons daar meer over vertellen?
Hermien voelde de dag naderen. Het was een innerlijke onrust die steeds sterker werd gepaard gaande met nog vreemder gedrag van de boer dan normaal en het bezoek van vreemde mannen.
Heel Hermiens lichaam vertelde haar, dat het fout zat. Ze voelde de koude adem van de dood en voelde niet de behoefte om hier slaafs op te gaan zitten wachten.
Hermien heeft altijd geweten dat het leven bestond uit zoveel meer dan de boerderij. Zij wilde het leven proeven en die wens heeft ze voor zichzelf in vervulling doen gaan.
De natuur is sterk in Hermien. Ze heeft zich altijd diepgaand verbonden gevoeld met Moeder Aarde.
Gedreven door haar innerlijke onrust is Hermien nog ijveriger gaan zoeken naar een weg uit de hel. Op de dag dat ze naar het slachthuis gebracht zou worden, zag ze haar kans schoon. Ze wist, dat ze maar één kans had en die heeft ze met heel haar hart gegrepen.
Hermiens hart huilt om de koeien die op die dag zijn gedood. Zij ervaart een diep verdriet om alle koeien die leven in de hel en eindigen op de slachtbank zonder liefde gekend te hebben en zonder gezien of gehoord te zijn.
Er glijdt een traan uit allebei haar ogen. Ze heeft het scharrelen naar eten even stopgezet om stil te staan bij al die zielen die liefdeloos over zijn gegaan en nog zullen gaan …
Het geschenk van vrijheid
*Hoe voel jij je?
Hermien voelt zich vrij, een gevoel waar ze wel een voorstelling van had, maar nog nooit eerder aan den lijve had ervaren. Ze vindt het een enorm geschenk, dat ze dit mag beleven. Als ze nu gedood zou worden, dan kan ze daar vrede mee hebben. Ze is dan in vrijheid gestorven.
*Hoe voel jij je fysiek?
Hermien voelt zich best goed. Ze is er heel blij mee en tevreden over, dat ze zichzelf weet te redden. Op de boerderij worden de dieren niet liefdevol en passend gevoerd. Ze worden volgestopt en dat ging al gauw tegenstaan.
Haar hele lichaam deed pijn vanwege het snelle groeien. Die pijn is nu geleidelijk aan het afnemen. Hermien kan zich thuis gaan voelen in haar lichaam, dat haar nu weer toebehoort, in plaats van aan een liefdeloze industrie.
Het verhaal van Hermien
*Wat heb je nodig?
Eigenlijk heeft Hermien alles wat ze nodig heeft. Haar vrijheid is haar het meest dierbaar. Ze vindt het fijn, dat ik er ben, zodat zij haar verhaal kan vertellen, het verhaal van Hermien.
Het is een eenvoudig verhaal over een eenvoudige wens, namelijk vrijheid en zelfbeschikking, in een onnodig complexe en ‘ondierlijke’ wereld.
*Veel mensen leven met jou mee en kennen jouw verhaal.
Hermiens ogen worden nog zachter dan ze al waren. Haar hart maakt een vreugdesprongetje. Het doet haar heel goed om dit te horen. Het gaat Hermien niet alleen om haar kleine, persoonlijke verhaal. Het gaat vooral om het grote verhaal van alle koeien en andere dieren die ondraaglijk lijden.
Ik streel Hermien zachtjes over haar hoofd. Dit staat ze mij nu toe, omdat ze weet dat ze mij kan vertrouwen. Hermien zucht zachtjes van puur genot.
We staan even stil bij dit intieme moment, waarin woorden even niet zo belangrijk zijn. Hermien heeft een mooie, rustige ademhaling, haar natuurlijke ademhaling.
Vanwege het vetmesten, de vieze, zware lucht en de stress is vrij ademen op de boerderij onmogelijk. Hermien kijkt mij met zachte ogen aan: Iedereen zou toch het recht moeten hebben om vrij te ademen?
*Absoluut, lieve schat, absoluut.
Hermiens vraag aan mij
Ik voel, dat Hermien zich in stilte afvraagt of ik vlees eet.
*Nee, lieve Hermien, ik eet al lange tijd geen vlees meer. Het grootste deel van mijn leven niet. En ik eet of gebruik ook geen producten die van dieren afkomstig zijn. Voor mij is dat de enige manier waarop ik mijn leven voor mezelf kan verantwoorden.
Hermien wrijft haar hoofd langs mijn been. Ze is mij hier dankbaar voor, puur en simpelweg dankbaar.
Een nieuwe kudde
*Vanwege jouw moedige actie is er een plek voor jou gecreëerd in een mooie, stabiele kudde koeien, waar jij jouw leven in alle vrijheid kunt leven. Hoe voelt dit voor jou?
Er glijdt weer een traan uit Hermiens beide ogen, deels van verdriet vanwege alle koeienvriendinnen die ze heeft verloren en deels van blijdschap bij het vooruitzicht op een stabiele kudde waarbinnen hechte vriendschappen kunnen worden opgebouwd, evenals een harmonieuze, sociale structuur.
Het voelt als een droom die werkelijkheid wordt, een hartenwens die in vervulling gaat, een leven in vrijheid, zoals iedere koe en ieder dier verdient.
Hernieuwd vertrouwen
Ik neem Hermiens hoofd tussen mijn handen.
*Het is belangrijk, lieve schat, dat jij je door mensen laat meenemen, zodat ze jou naar deze prachtige kudde kunnen brengen.
Er gaat een siddering door Hermiens lichaam heen. De vorige keer dat dit gebeurde, betekende het een enkele reis naar de dood vanuit de hel. Hermien moet dit even laten bezinken. Ze vindt het best pittig om haar vertrouwen te geven aan mensen die haar mee willen nemen.
*Lieve schat, dat begrijp ik helemaal. Het is belangrijk, dat jij dit vertrouwen in jezelf vindt. Je vertrouwt mij en op dezelfde manier kun je de mensen vertrouwen die jou ophalen om jou naar jouw kudde te brengen.
Hermien krijgt een warm gevoel bij de gedachte aan ‘haar kudde’. Ze wil heel graag deel uitmaken van een sociale groep en zich verder ontwikkelen als kuddelid. Hermien stelt zich voor, hoe dit is. Haar hart stroomt over van simpel geluk.
Ze neemt in gedachte de geur op van een koe die niet stijf staat van de stress en de hormonen. De onderlinge communicatie via geur is bij een slachtboerderij volkomen onmogelijk, omdat geen van de koeien naar zichzelf ruikt. De persoonlijke geuren zijn uniform gemaakt en iedere koe wordt ontdaan van haar persoonlijkheid.
Hermiens boodschap
*Wat is jouw boodschap, lieve schat?
Leven en laten leven is het motto van Hermien. Ze begrijpt niet hoe het mogelijk is, dat een ander kan beslissen over jouw leven en levensduur.
Hermien vraagt zich af wat voor beeld de mens die een leven zo gemakkelijk ontneemt, van zijn eigen leven heeft. Wat is dat dan nog waard? Hoe kun je leven, terwijl je zovelen het leven ontzegt?
Zachtjes schudt Hermien haar hoofd. Nee, zo mag het niet zijn en zo kan het niet zijn. Dat is niet de essentie van het leven.
*Lieve Hermien, wat kan ik voor jou betekenen?
Hermien is mij diep dankbaar voor mijn luisterend oor en jou, Jacqueline, voor jouw hulpverzoek. Ze is gehoord en gezien en dat is het allerbelangrijkst.
Hermien begrijpt dat het belangrijk is om zich te laten meenemen. Ze heeft nog wat tijd nodig om zich daarop voor te bereiden. Haar vertrouwen mag van binnenuit groeien.
Ze houdt haar nieuwe kudde in gedachten ter heling en ondersteuning van zichzelf. Hermien is een wijs dier, dat goed weet wat ze nodig heeft om zichzelf te helen.
Hermien likt zachtjes aan mijn been als teken van affectie. Het is goed zo. Haar boodschap is overgebracht, gehoord en verwoord.
Met zachte, dankbare ogen kijkt ze mij aan, waarna we ons samenzijn in liefde afronden. Het laatste beeld dat ik zie, is Hermien die rustig rondscharrelt naar eten
Thuis in de nieuwe, vrije kudde
Al vrij snel na dit contact met Hermien kreeg ik de boodschap van Jacqueline, dat Hermien zich had laten vangen en dat ze overgebracht was naar het koeienopvanghuis.
Ik heb nog een paar maal contact gehad met Hermien om haar uit te leggen, waarom ze aanvankelijk nog vaststond op stal. Dit was vanuit veiligheidsoverwegingen, omdat sommige koeien vanwege hun trauma tijdens hun introductieperiode in paniek kunnen raken en andere koeien zouden kunnen verwonden.
Ook de zus van Hermien was in het koeienopvanghuis terechtgekomen. Zij was samen met Hermien gevlucht, maar was snel weer gevangen. Gelukkig kreeg ook zij een plekje in het opvanghuis.
Leven in vrijheid
In het voorjaar was het dan zover. Hermien mocht met haar mede kuddegenoten de wei in en dat was puur genieten. Koe Hermien had haar grootste wens verwezenlijkt: leven in vrijheid.
Hermien en haar zus, die de naam Zus heeft gekregen, hebben nog steeds een hechte band die zij in vrijheid verder kunnen ontwikkelen.
Lieve Hermien, voor mij ben je een prachtige feministe, zo wijs !!!
Je hebt een ideaal en je bent er zo trouw aan, dat je het hebt kunnen waar maken.
Ik wens je nog veel vrolijke lentes in je nieuwe vrijheid !!
Dat was en is zo’n prachtig en hoopvol verhaal. Ik wens dat meer mensen stoppen met het eten of andere manier gebruiken van dieren. Dat plaatje van een blije Hermien is toch schitterend! Liefs