Hoe is het mogelijk?

Ik zit al maanden aan te hikken tegen het schrijven van een nieuw blog, niet omdat er niet genoeg onderwerpen zijn om over te schrijven, maar omdat alles waar ik over schrijf mij altijd diep raakt. Ik heb even gespeeld met het idee om een lichtvoetig stuk te schrijven, maar om de een of andere reden ontbreekt het mij dan aan inspiratie. Dus toch maar weer een stuk, dat me diep raakt, tot in het diepst van mijn ziel …

Onze ontmoeting met kitten Maya

Het is januari 2016 en ik voel de diepe behoefte om een nieuwe kat in ons leven te verwelkomen. We wonen op dat moment in de Duitse Eifel. Ik ga intensief op zoek naar katten via het internet en ben dagen vruchteloos bezig, totdat ik een foto zie van een eenogig kitten en ik weet het meteen: Dit is onze nieuwe kat! Het poesje is gered van Kreta en bevindt zich bij een opvang niet zo ver van ons vandaan. We maken een afspraak en ik tel de dagen totaan onze eerste ontmoeting.

Het blijkt nog een heel gedoe om het juiste adres te vinden, want we hebben het verkeerde huisnummer doorgekregen van de dame van de opvang. Met behulp van een dosis inventiviteit en doortastendheid zitten we dan toch eindelijk in de kittenkamer. Terwijl de andere kittens lustig om ons heen spelen, blijft Maya verstopt. Ze komt alleen even bliksemsnel te voorschijn voor een hapje eten om vervolgens weer te verdwijnen. Het maakt ons allemaal niets uit, want wij weten het zeker: Dit poesje is onze Maya.

In mijn hart en ziel

De adoptie van Maya luidt een intensieve periode in van het opbouwen van een diep vertrouwen. Maya blijkt erg sensitief en heeft de neiging om zichzelf kaal te likken. Homeopathie biedt uitkomst, evenals een lange adem, onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen. Maya en ik groeien naar elkaar toe en worden als het ware een.

Na Maya’s komst beginnen de katten binnen te stromen. De meeste katten komen uit landen waar dieren het erg moeilijk hebben, waaronder Griekenland, Roemenie en Egypte. Maya heeft de poort geopend voor een compleet nieuwe wending in ons leven: een groot, internationaal kattengezin. Maya behoort tot de intimi en is altijd in mijn hart en ziel aanwezig.

Oud trauma

De jaren verstrijken en Maya komt steeds meer in haar kracht. Maya en ik voelen elkaar feilloos aan en ik weet precies wat ze nodig heeft. Ik voel niet de behoefte om samen met haar uitgebreid terug te gaan in de tijd naar de periode voor ze bij ons kwam. Wat ik ’tussen de regels door’ voel is, dat ze haar rechteroogje niet door een infectie heeft verloren, zoals bij veel katten het geval is, maar door een flinke impact. Het voelt alsof iemand iets keihard tegen haar hoofdje aan heeft gegooid. Maar dat is allemaal verleden tijd, want nu is ze veilig bij ons of toch niet …

Onze verhuizing

Eind 2019 verhuizen we naar ons nieuwe huis in Frankrijk na een tijdje in een tijdelijke, Franse woning te hebben doorgebracht. Maya voelt zich in dit nieuwe huis al snel thuis. Na een aantal weken begint ze zich echter terug te trekken onder de bank. Ik weet van Maya, dat de terugslag van een grote verandering bij haar altijd even op zich laat wachten en ga ervan uit, dat ze tijd nodig heeft om de verhuizing te verwerken. Zelf geeft ze ook aan behoefte te hebben aan rust. Ik richt het onder de bank leuk voor haar in met twee fijne mandjes en driemaal daags krijgt ze een maaltijd onder de bank geserveerd. Ze geniet zichtbaar van onze zorgzaamheid en aandacht.

Neurologische aandoening

Omdat het verblijf onder de bank langer duurt dan verwacht, schakelen we onze homeopaat in. Het voorgeschreven middel zorgt ervoor, dat Maya wat vaker onder de bank vandaan komt. We kunnen nu aan Maya’s houding zien, dat ze flinke hoofdpijn heeft. Dit hebben we eerder meegemaakt met een andere kat en homeopathie verrichtte toen wonderen, maar deze keer niet.

Maya begint snel af te vallen en we besluiten naar de dierenarts te gaan, omdat we een neurologische aandoening vermoeden. De dierenarts denkt aan een orgaanprobleem, waarvoor Maya opgenomen moet worden. Met gemengde gevoelens laten we Maya achter. Maya vindt vreemde omgevingen heel eng, maar als de opname haar leven kan redden …

Onstilbare angst

Thuis bekruipt mij een onstilbare angst, de angst om Maya te verliezen. Ik sus mezelf met het beeld dat ik een tijd geleden heb gekregen van Maya: een prachtig gerijpte poes met een grijs snoetje. Toch komt de angst steeds weer terug. Een paar dagen later worden we gebeld door de kliniek en mijn hart staat stil. Gelukkig krijgen we te horen, dat Maya iets vooruit is gegaan en dat we haar op mogen halen. Ik huil van blijdschap en opluchting. Wat blijkt, Maya heeft toch een neurologisch probleem. De hoop is, dat Maya na dagenlang infuus en medicatie het zelf op kan pakken.

Boegbeeld van ons gezin

Ik voel mijn hoop, maar ook dat het is als een strohalm. Ik zie weer het beeld van het grijze snoetje. Ik verman mezelf. Maya komt hier gewoon doorheen en ze gaat de leeftijd van het grijze snoetje bereiken.

Een paar dagen later krijgt Maya de eerste epileptische aanval. We doen wat we kunnen en helpen haar er snel doorheen. De volgende dag is het rustig en mijn hoop wint weer voorzichtig aan kracht. Maya is de kat die ons nieuwe leven heeft ingeluid, de eerste buitenlandse kat die we hebben kunnen redden van een leven op straat. Het boegbeeld van ons gezin. We kunnen niet zonder haar.

Hoe is het mogelijk?

De volgende dag wordt het geleidelijk duidelijk. Maya krijgt de ene epileptische aanval na de andere en ik weet het: Het is tijd. Gelukkig heeft de arts die Maya heeft behandeld avonddienst, dus we hoeven niets uit te leggen. Hij ziet het meteen. Terwijl wij huilend naast de behandeltafel staan, slaat Maya moeiteloos haar vleugels uit. Minuten later rijden we totaal verdoofd naar huis met het lichaam van onze geliefde Maya tussen ons in. Hoe is het mogelijk?

339 keer gelezen

2 gedachten over “Hoe is het mogelijk?”

  1. Wat zal het een feest zijn als Maya helemaal gezond weer opnieuw in jullie gezin kan komen.
    Het is voor mij altijd zo roerend, te lezen hoe jij als mens, bijna helemaal samensmelt met
    de poes die in die fase voor jullie belangrijk is, en jullie in de ontwikkeling aangeeft welke
    kant heen te gaan.
    Wat een prachtige steun voor jullie en de poezen.

  2. een ontroerend verhaal, ik herinner mij nog dat Maya zich bijna niet aan mij liet zien toen ik een paar dagen bij jullie in de Eifel was. En toen ik een keer contact via zoom met jullie had Maya ineens prominent in beeld verscheen. Daar werd ik heel blij ze straalde op dat moment. Het was een bijzondere kat.

Reacties zijn gesloten.