Als het klaar is, is het klaar

Ode aan een hondenleven in eenvoud

‘’Als het klaar is, is het klaar.’’ Deze uitspraak zal me altijd bijblijven. Jij was recht voor zijn raap, mijn lieve, kleine teefje Charlie. Voor jou geen ingewikkeld leven, maar een leven in eenvoud met bovenaan jouw wensenlijstje eten en stokken achterna rennen.

Geen stok te groot, geen keuken veilig

Vaak heb ik met jou en Kreon in het bos gewandeld. Jouw broertje Kreon week niet van mijn zijde, terwijl jij jouw speurneus achternaging. Stokken waren jouw lust en jouw leven. Geen kleine stokjes die pasten bij jouw kleine formaat, maar stokken waar zelfs een Sint-Bernard voor bedankte. Bij een omgevallen boom kon je keihard staan blaffen, omdat ik hem moest gooien. Dat is een herinnering opgeschreven in gouden letters.

Naarmate je ouder werd, werden de stokken wat minder interessant. De keuken daarentegen werd steeds interessanter. Ik kan me nog goed het huwelijk van Erik en mij herinneren. Terwijl Kreon meedeed met healingen en rituelen, liep jij rond in de keuken en ging je alle tafels langs, want in wat voor geurparadijs was jij beland. Ik weet zeker, dat het voor jou en Kreon net zo’n bijzondere dag was als voor Erik en mij.

Onafscheidelijk van Kreon en Erik

Jouw grote liefde was Erik. Jullie groeiden al snel uit tot twee handen op een buik. Als Erik en ik voor de grap weleens een stukje uit elkaar liepen, dan rende jij gelijk naar Erik en Kreon voegde zich aan mijn zijde, allebei zonder een moment van twijfel, want het teefje hoorde in jullie ogen bij de man en het reutje bij de vrouw. Zo hadden Erik en ik allebei ons eigen hondje.

Ik vroeg me weleens af, hoe het zou gaan, als een van jullie zou sterven, want jullie waren onafscheidelijk. Eind februari 2015 sloeg Kreon zijn vleugels uit met een groots en onvergetelijk einde. Jij ging verder, terwijl jouw zintuigen geleidelijk achteruitgingen behalve jouw neus.

De emigratie

Erik en ik emigreerden samen met jou naar Duitsland. Ik vond het jammer, dat Kreon hier niet bij was, maar jij vormde een brug naar hem vanwege jullie diepe band. Aanvankelijk kon je nog mee heuvel op en heuvel af, totdat het fysiek niet meer ging en je nog wat rondscharrelde in de tuin.

Geleidelijk werden jouw wereld en jouw bewegingsvrijheid kleiner. Wel stond je nog iedere morgen paraat voor jouw geliefde ontbijt. De rest van de dag sliep je merendeels. Jouw wereld werd ook steeds schimmiger vanwege jouw sterk afnemende zicht. Het leek jou niet echt te deren, want jouw leven was eenvoudig, evenals jouw wensen.

Het naderende einde

2015 ging over in 2016 en we wisten, dat jouw einde naderde. Ik wist ook, dat jij een duidelijk teken zou geven, als het zover was. Toen ik op een zaterdagochtend mijn ogen opende, zag ik jou voor mijn geestesoog verschijnen: ‘’Als het klaar is, is het klaar.’’ Jij had gesproken en ik had gehoord.

Die dag sloeg jij jouw vleugels uit en zakte jouw fysieke lichaam zachtjes weg in Erik’s armen. Geen groots einde zoals dat van jouw broer, maar een eenvoudig einde, precies zoals het jou paste. Het was goed. Jij was klaar.

Als het klaar is, is het klaar

Sinds die tijd is jouw uitspraak mij bijgebleven. Ik weet nu zeker, wanneer ik iets kan afsluiten, omdat jouw woorden dan in mijn hoofd te horen zijn: ‘’Als het klaar is, is het klaar.’’